Hoe dit voel om in die vreemde te (moet) woon.
Om afrikaans te wees het vele fasette: sommige fasette besef jy nie eens as jy nie gaan sit en diep daaroor nadenk nie.
Ons het om een of ander rede beland in `n geografiese gebied wat ver is van ons wortels: dit maak nie saak wat jou velkleur is nie. Dit wat jy praat en die taal waarin jy praat defineer jou. Die hoofbindende faktor is die taal en dit raak alhoemeer die taal alleen.
Eers kon mens jou soort van patrioties bind aan `n kultuur, vaagweg defineer as " afrikaner kultuur" en `n geografiese deel van Afrika. Wat oorbly is net die geografiese gebied- miskien braaivleis en rugby, maar selfs dit is ook nie meer net jou plek nie. Dit wat as kultuur kon deurgaan is deur hoofsaaklik die taalgenote self belaglik gemaak.
Eendag word jy wakker en besef dat jy ge-emigreert is sonder dt jy jou tas gepak het. Jy word omring deur vreemde kulture in die geografiese tuiste waar jy al die jare gewoon het. Nog erger is dat dit wat jy as iets kon voorstel wat jou voorvaders verrig het, is nie so belangrik nie.
Die volgende gewaarwording is dat jy terug sit waar jy sou dink jou wortels moet wees: Europa en meer spesifiek, Nederland. Die taal wat jy hoor is amper soos joune, die mense lyk soos van jou familie lede, maar dis waar die ooreenkoms eindig.
Maar tog: na ´n paar jaar kom jy tog agter dat jy eintlik jou taal meer hoor en gebruik as wat dit "tuis" was. Die verlange na ´n geografiese gebied is ook beperk tot die een streek waar jy jou laaste jare deurgebring het toe jy nog "tuis" was. Die nuwe geografiese gebied waarin ´n mens beweeg is nou meer bekend en is jy hier meer tuis as in die ander deel waar jy in elkgeval in SA nooit gekom het nie.
Is dit nou "kulturele" verwarring of is dit ´n logiese speningsproses en miskien ´n breer uitsig op jouself en jou omgewing?
Hier voel mens nie meer so vreemd nie, miskien minder vervreemd as wat ek in SA was......
Om afrikaans te wees het vele fasette: sommige fasette besef jy nie eens as jy nie gaan sit en diep daaroor nadenk nie.
Ons het om een of ander rede beland in `n geografiese gebied wat ver is van ons wortels: dit maak nie saak wat jou velkleur is nie. Dit wat jy praat en die taal waarin jy praat defineer jou. Die hoofbindende faktor is die taal en dit raak alhoemeer die taal alleen.
Eers kon mens jou soort van patrioties bind aan `n kultuur, vaagweg defineer as " afrikaner kultuur" en `n geografiese deel van Afrika. Wat oorbly is net die geografiese gebied- miskien braaivleis en rugby, maar selfs dit is ook nie meer net jou plek nie. Dit wat as kultuur kon deurgaan is deur hoofsaaklik die taalgenote self belaglik gemaak.
Eendag word jy wakker en besef dat jy ge-emigreert is sonder dt jy jou tas gepak het. Jy word omring deur vreemde kulture in die geografiese tuiste waar jy al die jare gewoon het. Nog erger is dat dit wat jy as iets kon voorstel wat jou voorvaders verrig het, is nie so belangrik nie.
Die volgende gewaarwording is dat jy terug sit waar jy sou dink jou wortels moet wees: Europa en meer spesifiek, Nederland. Die taal wat jy hoor is amper soos joune, die mense lyk soos van jou familie lede, maar dis waar die ooreenkoms eindig.
Maar tog: na ´n paar jaar kom jy tog agter dat jy eintlik jou taal meer hoor en gebruik as wat dit "tuis" was. Die verlange na ´n geografiese gebied is ook beperk tot die een streek waar jy jou laaste jare deurgebring het toe jy nog "tuis" was. Die nuwe geografiese gebied waarin ´n mens beweeg is nou meer bekend en is jy hier meer tuis as in die ander deel waar jy in elkgeval in SA nooit gekom het nie.
Is dit nou "kulturele" verwarring of is dit ´n logiese speningsproses en miskien ´n breer uitsig op jouself en jou omgewing?
Hier voel mens nie meer so vreemd nie, miskien minder vervreemd as wat ek in SA was......
posted by andri nieuwoudt at 8:59 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home